පියකරු උදෑසනක්

ළා හිරු කැන් දිලිෙසන්ෙන්
සිෙයාතුන් ගී නදෙදන්ෙන්
මදනල ගත    දැවෙටන්ෙන්
පියකරු උදයකි     ඒන්ෙන්

මල් ෙපාෙභාට්ටු පූදින්ෙන්
සමනළයින්        පියඹන්ෙන්
බමරුන් ගුම්      නදදෙන්ෙන්
උදයම ලස්සන         වන්ෙන්


නිදිගත් අය       නැගිටින්ෙන්
සිත සතුටින්    පිබිෙදන්ෙන්
දිනෙය් වැඩ        අරඹන්ෙන්
ෙම් පියකරු          උදෑසෙන්

සිහිල් සුළං රැලි       ඒන්ෙන්
ගස්වල ෙකාළ ෙසලෙවන්ෙන්
පිනි මිහිකත      සිපගන්ෙන්
ෙම් පියකරු         උදෑසෙන්

මහමග සිඟමන් යදින දුගියෙකි මා

ගිනි අව්වට පිච්චෙන්නේ

මහ වැස්සට තනිවන්නේ

මගේ දෙපා කකියන්නේ

මහමග දුගියෙකු වන්නේ

හරි අහරක් කුසට නැතේ

සඟමන් යැද දිවි ගෙවතේ

නෑ මිතුරන් මට නැත්තේ

මා අසරණ වී     ඇත්තේ

ඉගෙනීමක් මට නැත්තේ

මගේ සිතට සතුට නැතේ

දෙගුරුන් මිය ගොස් ඇත්තේ

මට දුක උරුමව ඇත්තේ

හුදෙකලාව ඇවිදින්නේ

මහමග නිවහන වන්නේ

හිත උණුවන මිනිසුන්නේ

පිනට යමක් මට දෙන්නේ

රකුසන් වැනි මිනිසුන්නේ

මට කරදර නොම දෙන්නේ

මා අවිහිංසක       වන්නේ

ඔබට අසිරි ගෙනදෙන්නේ

මාගේ මව     සිහිවන්නේ

මගේ පියා     සිහිවන්නේ

සිතම සොවින් බරවන්නේ

නෙත් කඳුලින් තෙත්වන්නේ

නිති පන්සල වෙත යන්නේ

බුදු රදුන්ව      වැඳගන්නේ

මුනිඳුට දුක    කියමින්නේ

මම දුක නැති  කරගන්නේ

මග සිඟමන්    යදිමින්නේ

දිවිය ගැටගසා     ගන්නේ

මහමග ජීවත්      වන්නේ

සැමදා දුගියෙකු  වන්නේ

රණවිරුවාණෙනි

රට වෙනුවෙන් සටන් වැදී

විරුවෝ  තම දිවි       පුදතී

සිය සගයන්ගෙන්ද      මිදී

යුධ පිටියට සිත     යොමතී

යුධ පිටියේ කල්  ගෙව්වත්

ඔබ අමතක නැත   අපටත්

ගැනුමට නැත නිසි අහරක්

අවි ගෙන ඔබ විඳින දුකක්

ප්‍රභාකරන් සහ      සගයන්

රට විනාස කරන       තරම්

නිදහස් සටනට          උරදී

ඔබ එය වැළකුව    එතරම්

යුධ හමුදා යුධ       භටයන්

සටනට ගිය      නාවිකයන්

ගුවනේ සැරිසැරු   විරැවන්

මෙම දෙරණේ දිලෙන පහන්

නැගෙනහිරට ගිය විරැවන්
මුළු දිවයින මුදවා        දුන්
එහිදී දිවි පිදු          විරැවන්
පුදදෙනවා අමර      නිවන්

‍