ගිනි අව්වට පිච්චෙන්නේ
මහ වැස්සට තනිවන්නේ
මගේ දෙපා කකියන්නේ
මහමග දුගියෙකු වන්නේ
හරි අහරක් කුසට නැතේ
සඟමන් යැද දිවි ගෙවතේ
නෑ මිතුරන් මට නැත්තේ
මා අසරණ වී ඇත්තේ
ඉගෙනීමක් මට නැත්තේ
මගේ සිතට සතුට නැතේ
දෙගුරුන් මිය ගොස් ඇත්තේ
මට දුක උරුමව ඇත්තේ
හුදෙකලාව ඇවිදින්නේ
මහමග නිවහන වන්නේ
හිත උණුවන මිනිසුන්නේ
පිනට යමක් මට දෙන්නේ
රකුසන් වැනි මිනිසුන්නේ
මට කරදර නොම දෙන්නේ
මා අවිහිංසක වන්නේ
ඔබට අසිරි ගෙනදෙන්නේ
මාගේ මව සිහිවන්නේ
මගේ පියා සිහිවන්නේ
සිතම සොවින් බරවන්නේ
නෙත් කඳුලින් තෙත්වන්නේ
නිති පන්සල වෙත යන්නේ
බුදු රදුන්ව වැඳගන්නේ
මුනිඳුට දුක කියමින්නේ
මම දුක නැති කරගන්නේ
මග සිඟමන් යදිමින්නේ
දිවිය ගැටගසා ගන්නේ
මහමග ජීවත් වන්නේ
සැමදා දුගියෙකු වන්නේ
No comments:
Post a Comment